Σκέψου.

Θλίψη...πόνος...κατάθλιψη...
Λέξεις που σε oδηγούν σε αρκετούς συλλογισμούς ..συναισθήματα που σε φέρνουν σε αδιέξοδο...
Και όμως, αυτή την ερώτηση την έχετε σκεφτεί ...; ''Αξίζει τον κόπο;''
Θέλω απαντήσεις. Τι νομίζεις; Αξίζει να κλαις, να πονάς, να στεναχωριέσαι... να σταματήσεις να ζεις για μια φάση που πέρασε απ΄την ζωή σου; Στ'αλήθεια το πιστεύεις; Σίγουρα έχουμε όλοι βρεθεί στην ζωή μας κάποιες κακιές στιγμές, δεν είσαι μόνος.Όλα αυτά δεν έρχονται για να σε λυγίσουν ,αλλά για να σε κάνουν δυνατό. Ακόμα πιο δυνατό. Άρχισε να σκέφτεσαι διαφορετικά. Όλα στο μυαλό είναι. Προσπάθα να αποβάλεις την οποιαδήποτε σκέψη που μπορεί να σε διαλύσει για άλλη μια φορά.*Να σε λυγίσει. Να σε νικήσει. Βγες έξω. Άρχισε να ζεις. Μην αφήνεις το ΠΑΡΑΜΙΚΡΟ να μπει εμπόδιο στην ζωή σου. Μην χαρίζεις ούτε λεπτό σε άτομα που μόνο πόνο είναι ικανοί να σου προσφέρουν. Η ζωή είναι μικρή , πολύ μικρή για να την γεμίζεις με πίκρα. Ελπίζω αυτά να μην τα διάβασες απλά και την επόμενη μέρα να σκέφτεσαι με τον ίδιο τρόπο. Κάτσε απλά και σιλλογίσου τα αυτά ...και θα δεις! Θα αλλάξουν πολλά.
Και κάτι τελευταίο...

Μην ξεχνάς. Τίποτα δεν είναι τυχαίο σε αυτή την ζωή, απολύτως τίποτα.

Φ θ ι ν ό π ω ρο 

26.9.11

Φθινόπωρο, επιτέλους.Έχει ήδη μπει απ'τα καλά,αφού έχει ήδη αρχίσει να 'κλαίει' ο ουρανός απ΄την Πέμπτη.Ακόμα και αυτή την στιγμή που γράφω, ψιχαλίζει έξω.. Πόσο ΛΑΤΡΕΥΩ αυτό τον ήχο της βροχής; Πόσο ΛΑΤΡΕΥΩ αυτή την μυρωδιά της.. Πόσο...; 

..Moυ έχει λείψει τόσο πολύ ο χειμώνας... Οι ζακέτες, τα φούτερ, τα κολάν, τα σκουφιά, τα κασκόλ, οι μπότες, τα ζεστά ροφήματα.. Το να κοιμάσαι και να σε νανουρίζει έξω η βροχή... Το να είσαι σπίτι και να ξέρεις ότι έξω ρίχνει καρεκλοπόδαρα! ΑΧ! Ακόμη να πιάσει η δυνατή βροχή... οι καταιγίδες... οι αστραπές! Περιμένουμε όμως, που θα πάει;!

 Και επιτέλους!! ...σε 3 μήνες, χριστούγενναααααα ! Πεθύμισα που πας βόλτες και βλέπεις παντού, όλα στολισμένα... η ατμόσφαιρα των χριστουγέννων... η διάθεση, οι κουραμπιέδες/μελομακάρονα ( xD) κτλ κτλ! ΌΛΑ! Ίσως είναι λίίγο νωρίς για να τα αναφέρω από τώρα, αλλά θυμάμαι που λέμε κάθε χρόνο ''Σε 3 μήνες χριστούγεννααα..κτλ κτλ.. και φτάνουν τόσο γρήγορα! Τα έχω πεθυμίσει.. η καλύτερη περίοδος!

... <3

BackToSchool ~12.9.11

  Ξημέρωσε. Ρίχνω μια ματιά στο κινητό να δω τι ώρα είναι, 6:02. Πάλι δεν κτύπησε το γαμημένο το ξυπνητήρι! ''Ώρα για σχολείο'' , είπα. Σηκώνομαι αμέσως και κατευθύνομαι προς το μπάνιο. Βάζω φακούς, πλένω δόντια/πρόσωπο και πάω να ντυθώ. Ακόμη δεν το πιστεύω πως αρχίζει το σχολείο! Περιμένω πως και πως να πάω, μου έχει λείψει τόσο πολύ! Τέλος πάντων για να μην τα πολυλογώ, μετά από λίγο φτάνω στο σχολείο με μια φίλη μου. Κίνηση στους δρόμους, μαθητές δεξιά και αριστερά, χαμός. Ξέρεις,μετά τα γνωστά, φιλιά και τέτοια, από άτομα που έχεις να δεις απ΄τον καιρό που γράφαμε την τελευταία εξεταστική.
  Αχ, μου έλειψε το σχολείο μου! Έχει τόσο καιρό να πατήσω το πόδι μου εδώ! Σε λίγο, ξεκίνησαν να μιλάνε οι καθηγητές, η διευθύντρια και οι γνωστοί, ξέρετε. Μετά άρχισαν να χωρίζουν τους πρωτέους και μετά σε ποια τάξη θα πάνε. Α1,Α2,Α3,Α4... ΠΦ! Μέχρι να φτάσουμε στην Γ΄5... Απ'ότι άκουσα φέτος θα μας χωρίσουν. Θύμωσα όταν μου το είπαν, μου το είχαν κάνει και πέρσυ , αλλα ευτυχώς με έστειλαν πίσω. Με εκείνα και με τούτα, ξαφνικά φτάσαμε στην Γ'2,Γ'3,Γ'4... επιτέλους! Δεν σας κρύβω πως είχα αγχωθεί. Έπρεπε να φτιάξουν Γ΄6 για αυτό και έπρεπε να πιάσουν λίγους μαθητές από Γ'3 Γ'4, και από την τάξη μου. Ευτυχώς, δεν ήμουν στους λίγους!;) Τελικά είμασταν όλοι όπως είμασταν πέρσι, μόνο 2-3 μαθητές έφυγαν και ήρθαν άλλοι. Σιγά σιγά, κατευθυνόμαστε στην τάξη. Με το που ανοίγει την πόρτα, τρέξαμε όλοι να προλάβουμε τις καλές θέσεις. Εκείνη την φάση δεν είχα ιδέα ποιο να πάρω αλλά τελικά αποφάσισα. Είχε έρθει ένας καθηγητής ο οποίος θα είναι και υπεύθυνός μας και θα μας κάνει και μαθηματικά. Μιλούσαμε κτλ, ε σε μια φάση κτύπησε το κουδούνι και βγήκαμε όλοι έξω για διάλειμμα! Μετά ξανά μέσα, μέχρι που σε μια φάση μας φώναξαν για να πάρουμε βιβλία. Μετά, κοιτάω το ρολόι, 12. Πως πέρασε τόσο γρήγορα η ώρα;! Αναρωτιόμουν. Θα σχολάγαμε και λίγο πιο γρήγορα σήμερα. Πήγα λίγο πλατεία και μετά σπίτι. Ήταν μια όμορφη μέρα..!:)

7.9.11


^ 7 Σεπτεμβρίου σήμερα λοιπόν. Πόσο γρήγορα περνάνε οι μέρες...πόσο γρήγορα περνάει ο καιρός! Ακόμη στην μνήμη μου θυμάμαι την τελευταία μέρα των εξετάσεων, που αμέσως μετά πήγαμε όλοι θάλασσα. Αχ! Τι θυμήθηκα πάλι... Και τώρα;! Έφυγε το καλοκαίρι! Εγώ για να πω την αλήθεια χαίρομαι, έχω πεθυμίσει τόσο πολύ τον χειμώνα... Κρύο, βροχές, καταιγίδες... ζεστά ροφήματα! <3 Μου έλειψαν όλα αυτά! Κι κάτι άλλο στο οποίο χαίρομαι είναι πως σε 5 μέρες...ανοίγουν τα σχολεία! Θέλω τόσο πολύ να πάω...! Και όχι! Δεν είμαι τρελή! Απλά μου έλειψε όλο αυτό τα πρωινά... Η ετοιμασία για να πάμε, που μπένεις στην τάξη και σε κοιτάνε όλοι λες και τους σκότωσες την μάνα! xD Τα δειαλείμματα...ατέλειωτη ώρα ξεκούρασης... οι κοπάνες που έκανα με φίλες! και μια φορά που με άφησε η μάνα μου το πρωί σχολείο και μόλις έφυγε, έπιασα την φίλη μου και να πήγαμε με ταξί σε διάφορα σχολεία...x'D ΜΟΥ ΕΛΕΙΨΑΝ ΟΛΑ ΑΥΤΑ, ΓΑΜΩΤΟ! Θα προσπαθήσω φέτος να γίνω καλύτερη (πούτσες μπλε, όλο αυτό λέω κάθε χρονιά!) Είμαι και τελειόφοιτη... ποιός; Εγώ! Γυμνασίου όμως! Θυμάμαι ακόμη όταν πρωτο πάτησα το πόδι μου στο γυμνάσιο... χαχα, τι γλυκιές αναμνήσεις!! Θα ξαναγράψω μετά το σχολείο! Μέχρι τότε να περνάτε καλά και να μην αφήνετε τίποτα   και κανέναν   να σας πέρνει από κάτω! Να προσέχετε! xoxo 

She is sexy as FUCK.

Θα σβήσω το φως κι όσα δε σου χω χαρίσει
σε ένα χάδι θα σου τα δώσω
κι ύστερα πάλι θα σε προδώσω
μες στου μυαλού μου το μαύρο βυθό...


Θα κλάψεις ξανά που μόνη θα μείνεις
κι εγώ πιο μόνος κι από μένα
μες σε δωμάτια κλεισμένα
το πρόσωπό σου θα ονειρευτώ
γιατί μες στο ό ν ε ι ρ ο μόνο ζω...


~ http://www.youtube.com/watch?v=a-tyJ2SoCHE&NR=1 ~ 

Music Playlist at MixPod.com

-Can i ask you something?

-What makes you so fucking special?<3

Life has betrayed me once again,
I accept some things will never change.
I've let your tiny minds magnify my agony,
and it's left me with a chem'cal dependency for sanity.

Yes, I am falling... how much longer till I hit the ground?
I can't tell you why I'm breaking down.
Do you wonder why I prefer to be alone?
Have I really lost control?

I'm coming to an end,
I've realised what I could have been.
I can't sleep so I take a breath and hide behind my bravest mask,
I admit I've lost control...~

...I sensed the wretched spectres of the drowned staring across from some distant shore, and in my sadness I drew closer, to condole and somewhat to implore...~

                                                          A n n a V a r n e y C a n t o d e a

 

                                               Have a seat with a rest of the bitches
                                                                 waiting for me
                                                                       to give
                                                                     a FUCK*

This is me.

   Έχεις νιώσει ποτέ πως θες να φύγεις μακρυά; Σε άλλη πόλη, σε άλλο κόσμο; Να ανοίξεις τα φτερά σου και να πετάξεις όσο πιο μακρυά απ΄την πραγματικότητα; Να πας κάπου που μόνο εσύ θα γνωρίζεις; Με λίγα λόγια να χ α θ ε ί ς~;

   6:45.Time to wake up..for? School. Η πρώτη σκέψη να είναι πως πάλι είσαι αναγκασμένη να δεις τα μούτρα τως ατόμων που στην δίνουν. Ο κάθε ένας να προσπαθεί να σου σπάσει τα νεύρα με τον δικό του τρόπο.
Υπάρχουνε στιγμές που δεν έχω κέφια. Και το παραμικρό μου την δίνει στα νεύρα. Αυτές τις στιγμες τις μισώ. Νιώθω τόσο παράξενα μέσα μου και ας μην καταλάβω ούτε και γώ η ίδια γιατί. Mε βλέπεις να κάθομαι σιωπηλή, αμέσως να ρωτήσεις αν είμαι καλά. Ναι ρε μάγκα είμαι καλά. Πολύ καλά. Καταντάει σπαστικό όμως να μην έχεις κάτι και να σε ρωτάνε ΟΛΟΙ. Δεν νομίζεις; Και ας νοιάζεσαι για μένα, και αν θές να με βλέπεις να γελώ. Δεν θέλω να σε νοιάζει. Δεν θέλω να ασχολείσαι.

   Τώρα φαντάζεστε ένα κορίτσι αντικοινωτικό; Ένα κορίτσι που δεν έχει όρεξη για τίποτα; Χα! Είσαι γελασμένος. Ό,τι έγραψα πιο πάνω είμαι το ακριβώς αντίθετο. Κάθε μέρα, είμαι μέσα στην ενέργεια. Σχεδόν. Μ'αρέσει να κάνω τους άλλους να γελούν. Πόσο δεν φαντάζεσαι. Είμαι υπερβολικά κοινωνικό άτομο, και ίσως το παρακάνω κάποτε. Δεν μπορώ να σου μιλήσω για μένα. Δεν μπορώ σε ένα κείμενο να μάθεις πως είμαι. Ποια είμαι. Αν ρωτούσες φίλους,ίσως! Πιστεύω ίσως να με γνώρισες λίγο καλύτερα, μικρέ άγνωστε. Θα τα ξαναπούμε σύντομα ~ φιλιά x)

...

Νέος χρόνος- Νέα αρχή

2011. Μια νέα χρονιά. 'Ενας νέος αριθμός. Δεν ένιωσα κάτι το ιδιαίτερο για να πω την αλήθεια. Πολλοί από μας ελπίζουν πως αυτή η χρονιά θα είναι η καλύτερη για αυτούς. Και εύχονται τα όνειρα τους να πραγματοποιηθούν. Να βάλουν στόχους, που θα καταφέρουν.. Το ίδιο λέγαμε και για το 2010. Θυμάστε; ''Έυχομαι να είναι το καλύτερο!'' Που μάλλον σε κάποιους δεν βγήκε και εύχονται το ίδιο με την νέα χρονιά. Και του χρόνου το ίδιο θα λένε. ''Ευχομαι το 2012 να είναι καλύτερο από πέρσυ!''

Οkay. 

Εγώ το μόνο καλό που θυμάμαι αυτή την στιγμή που μου πρόσφερε το 2010 ήταν που τον γνώρισα<3

Ένα καλοκαίρι που δεν θα ξεχάσω..

Άνοιξαν και τα σχολεία... Πάλι η ίδια ρουτίνα.. Σχολείο, σπίτι, φροντιστήρια.. Και τα διαγωνίσματα.. Πφφ..

Τέσπα. Είναι η πρώτη μου ανάρτηση και το blog το έφτιαξα πριν λίγο, για αυτό εύχομαι να σας αρέσει. Θα συνεχίσω να γράφω. Να έχετε μια όμορφη χρονιά..x 

                                                                                                 Μαρία~